قصه های جنگل

قصه های جنگل

شماره 221 از مجموعه داستانک در عصر ما

نوشته: سیدرضا میرموسوی

برای کودکانی که به خاطر کرونا در خانه مانده اند

(گروه سنی ج-سه سال آخر دبستان)

شغال بی دم

قسمت دوم

جلد پنجم

...

بچه میمون فضول جواب داد:«به خاطر اینکه... به خاطر اینکه...  آقا شغاله دم ندارد! دمش را یک سگ کنده است!!!» روباه کوچولو بدنش را که از نم نم باران خیس شده بود، تکان داد که همه حیوانها این کار را کردند. سپس گفت:«این که عیبی ندارد، ما همه این موضوع را می دانیم ، این که چیزی نیست، ما روباه ها همیشه در خطر هستیم و ممکن است دممان را از دست بدهیم، اما دوستان مان را که از دست نمی دهیم! اتفاقاً با دوستان همه این چیزها از یادمان می رود.»

بچه میمون فضول گفت:« یک روز این آقا شغال از منطقه ما می گذشت، میمونها از دیدنش سرو صدایی به پا کردند، از آن روز با هیچ حیوانی بازی نمی کند!» آقا خرگوش گفت:« آنها تعجب کردند که چرا دم ندارد، مسخره اش که نکردند!؟» بچه میمون فضول گفت:« ولی حالا خیلی هم بامزه است!!!» همه حیوانها گفتند:«بله! بله خیلی هم با مزه و دوست داشتنی است!» آقا شغال سرش پایین بود و جوابی نداد در این شرایط ، باد و باران شدت گرفت و غرش رعد و برق آسمان... شروع رگبار، حیوانها را غافلگیر کرد! باران و تگرگ سیل آسا چنان شدت گرفت که همه حیوانها برای لحظاتی سرگردان شدند.

باد شاخه های درختان را به هم می کوبید و  زوزه می کشید و گیاهان کوچک و شاخه های ضعیف را از جا می کَند و رها می کرد...

حیوانها هر کدام در جستجوی پناه گاه به این سو و آن سو نگاه می کردند. باران سیل آسا فرصت فکر کردن را گرفته بود. روباه کوچولو زودتر به خود آمد و گفت:« چاره ای نیست،  همین حالا سیل راه می افتد، عجله کنید! همه به لانه آقا شغال می رویم!» آنها یکی یکی به داخل لانه شغال پناه بردند و به هم چسبیدند به جز سنجاب...

 آقا سنجاب طبق روش خود با سرعتی برق آسا از نزدیک ترین درخت بالا رفت لیکن شدت باد و باران و تگرگ چنان بود که هر لحظه امکان از جا کنده شدن  درختان می رفت و در این وضع آشفته، آقا سنجاب نرسیده به بالای درخت و لانه، پایین افتاد و تا دوباره به خواهد حرکت کند، سیلابِ سرازیر شده از بالای تپه و از لابلای درختان همراه با سنگ و خاک و بوته ها و شاخه های ریز و درشت درختان او را هم در خود پیچیانده همراه برد...

آقا خرگوش که دوست سنجاب بود از همه بیشتر ناراحت شد و بی قراری می کرد و می خواست کاری انجام دهد، اما باران شدید مانع از هر گونه حرکتی از جانب جثه کوچولوی او می شد.

هیچ یک از حیوانها جرات بیرون رفتن نداشتند و با وحشت به یکدیگر چسبیده و دست و پا زدن سنجاب را در سیلاب تماشا می کردند!

تا اینکه بچه خرس طاقت نیاورد و حرکت کرد و از لانه بیرون رفت و خود را به سیل سپرد. در حالی که تلاش زیادی می کرد تا در مسیر سنجاب قرار بگیرد، زیرا هنوز سیلاب قدرت تخریبی خطرناک نداشت...

قصه های جنگل

قصه های جنگل

شماره 220 از مجموعه داستانک در عصر ما

نوشته: سیدرضا میرموسوی

برای کودکانی که به خاطر کرونا در خانه مانده اند

(گروه سنی ج-سه سال آخر دبستان)

شغال بی دم

جلد پنجم

قسمت اول

روباه کوچولو و دوستانش آقا خرگوش و آقا سنجاب و بچه خرس و بچه میمون هر چه صبر کردند، آقا شغال نیامد که نیامد! چه بد شد! بدون آقا شغال بازی حال نمی داد، کمی هم نگران شدند. آقا خرگوشه گفت:« من همین حالا می روم و خیلی زود خبر می آورم، بدون شغال که بازی سَر نمی گیرد، یک یار کم داریم!» روباه کوچولو و دوستانش هر چه انتظار کشیدند ، خبری نشد بیشتر نگران شدند! آقا سنجاب که با خرگوش دوست صمیمی بود، طاقت نیاورد و بدون اینکه حرفی بزند به طرف لانه شغال دوید...

 بچه خرس گفت:«آقا شغال اصلا حاضر نیست با ما بازی کند!؟»

بچه میمون گفت:« هر وقت ما را می بیند راهش را کج می کند!» 

روباه کوچولو گفت:« من هم مدتی است او را ندیده ام،  شاید مشکلی دارد!؟»

روباه کوچولو و دوستانش باز هم انتظار کشیدند ولی هیچ خبری نشد! و هیچ یک از آنها بازنگشتند.

باران ریز بهاری شروع شد و این حیوانات چاره ای نداشتند جز اینکه با هم به طرف لانه ی  آقا شغال بروند. اوایل بهار بود و بسیاری گلها و گیاهان و جوانه های درختان نفس می کشیدند و متولد می شدند و بر زیبایی های جنگل می افزودند. پرندگان گوناگون، کوچک و بزرگ با آوازهای خود جنگل را در کار شکفتن یاری می رساندند. بارانهای ریز بهاری گاهی نم نم، گاهی تند و طوفانی شستشو و طراوت بخشیدن به گیاهان و گلها و درختان را بر عهده داشتند. از پس این بارانها ، عطر جنگل موجودات زنده را  از خود بی خود می کرد و نشاط روحی خاصی به آنها دست می داد.

آقا خرگوش و آقا سنجاب پایین تپه ای از جنگل، جلو  لانه ی شغال زیر نم نم باران ایستاده بودند و از او می خواستند بیرون بیاید، تا همراه با دوستان دیگر بازی خوبی را شروع کنند. آقا شغال پوزه اش را روی دستهایش که بر زمین چسبیده بود گذاشته و هیچ جوابی نمی داد. دیگر حیوانها هم رسیدند. روباه کوچولو جلو رفت و گفت:« آقا شغال! اگر شما نباشید، بازی ما سر نمی گیرد، چون یک یار کم داریم!» باز هم جوابی شنیده نشد و آقا شغال  هیچ تکانی نخورد. روباه کوچولو جلوتر رفت و آهسته پرسید:« ببینم مریض شدید!؟» آقا شغال فقط کمی چشمهایش را باز کرد و گفت:« نه!» روباه کوچولو گفت:« پس می توانید حرف بزنید! حالا بگویید چرا نمی آیید با هم بازی کنیم!؟» آقا خرگوشه در ادامه گفت:«ما همه با هم دوست هستیم!» آقا شغال همانطور که پوزه اش روی دستهایش بود گفت:« من می خواهم تنها باشم، نمی خواهم با کسی دوست باشم!» حیوانها ساکت شدند. مثل اینکه هیچ حرفی برای گفتن نداشتند و به یکدیگر نگاه می کردند. ناگهان بچه میمون فضول صدایش را بلند کرد:« من می دانم چرا بازی نمی کند! من می دانم چرا با کسی دوست نمی شود!» همه یک  صدا پرسیدند:« چرا»...

قصه های جنگل

قصه های جنگل

شماره 219 از مجموعه داستانک در عصر ما

نوشته: سیدرضا میرموسوی

برای کودکانی که به خاطر کرونا در خانه مانده اند

(گروه سنی ج-سه سال آخر دبستان)

یک کار خوب و عالی

قسمت چهارم

بخش پایانی

اما مرد اول همچنان آهسته و دولا دولا به طرف سنجاب می رفت...

آقا خرگوشه مثل همیشه زودتر از آقا سنجاب غیبش زد. آقا سنجاب که احساس خطر کرد و سایه  مرد را روی برفها دید، به طرف پشت کلبه دوید تا خود را به میان درختان برساند. مرد که فکر می کرد می تواند او  را زنده بگیرد، بر سرعتش افزود و به دنبال آقا سنجاب به پشت کلبه پیچید.

مرد دوم نگران و کنجکاو از موقعیت پیش آمده، تفنگ به دست راه افتاد و دوستش را آهسته صدا می زد. هنگامی که  به پشت کلبه رفت، آقا خرگوشه که کسی را ندید به سوی گوشت کشیده شد. ظرفی پر از تکه های گوشت... با دستهایش مثل گربه ها  لبه ی ظرف را گرفت که واژگون شد و گوشتها روی زمین پر از برف ریخت و آقا خرگوشه، بلافاصله و هراسان تکه ای را زیر دندان های بلندش گرفت و با خیزهای تند روی پاهای دراز خود می جهید و دَر می رفت...

مرد تفنگ به دست که صدایی شنیده بود، برگشت و چون جست و خیز خرگوش را گوشت به دهان دید، چند گلوله شلیک کرد ولی آقا خرگوشه مثل پرنده می پرید و پایین و بالا می شد. مرد با خشم کلاهش را به زمین کوبید و با فریاد گفت:« می گیرمت خرگوش لعنتی! اگر نگیرم مرد نیستم!» و آقا خرگوشه فکر می کرد:« حالا آقا شغاله می تواند یک گوشت لذیذ و تمیز بخورد و جان بگیرد.»

صبح روز بعد، آقا شغاله که از غذای شب نیرو گرفته بود تکانی خورد و چشمهایش را باز کرد. صدای ناله مانندی از گلویش خارج شد. سعی کرد از جایش بلند شود و روی چهار دست و پا بایستد، موفق شد.

آرام آرام از لانه اش بیرون آمد. سوز سرمای برفی بدنش را لرزاند و پوستش را جمع کرد. انعکاس نور آفتاب روی برفها چشمهایش را آزار می داد. آهسته به سمت رودخانه سرازیر شد. یک پایش را کمی روی برفها می کشید و دم هم که نداشت.

کنار گودالی پر از آب ایستاد و پوزه اش را در آب گذاشت و تا توانست آب نوشید. شامه اش بوی غذایی را تشخیص داد. به سمت بو کشیده شد. نزدیک کلبه، خرده غذای شکارچیان روی برفها ریخته بود. مدتی طول کشید  تا خود را سیر کند. باز از کنار رودخانه آب نوشید. جان دوباره ای گرفت و آرام به لانه اش برگشت.

آقا خرگوشه و آقا سنجابه که به تماشای او نشسته بودند و حرکاتش را زیر نظر داشتند، اکنون با نشاط و هیجان بیشتری بازی روی برفها را شروع کردند.

پایان

قصه هفته آینده: گنج شکارچی

قصه های جنگل

قصه های جنگل

شماره 215 از مجموعه داستانک در عصر ما

نوشته: سیدرضا میرموسوی

برای کودکانی که به خاطر کرونا در خانه مانده اند

(گروه سنی ج- سه سال آخر دبستان)

آقا شغاله و جشن انگور خوران

جلد سوم

قسمت چهارم

... چهار سگِ زنگوله دار پارس کنان ، خرسها و شغال را محاصره کردند. مرد بالای اتاقک، با صداهای گوش خراشی سگها را به حمله کردن تحریک و تهییج و گاهی گلوله ای بی هدف شلیک می کرد. آقا شغاله دست و پا زنان و زوزه کشان و مجروح خود را از لابلای شاخه ها بیرون می کشید، اما به سبب هجوم سگها دوباره به زیر شاخه ها پناه می برد. یک پایش توسط سگی زخمی کوچک برداشته و خلاصه اینکه در تنگنای وحشتناکی گرفتار آمده بود.

خرسها که سعی می کردند دست و پای خود را از شاخه ها آزاد کنند، رو در روی سگها ایستادند و آقا خرسه روی دو پای خود بلند شد و خرناسه ی ترسناکی کشید که سگها عقب نشستند. سگی که خیلی به آقا خرسه نزدیک و قصد گاز گرفتن را داشت با ضربه پنجه ی آقا خرسه میان درختچه های انگور سرنگون شد و عو عو می کرد، دست و پا می زد، و از سر خشم و درد  دم آقا شغاله را زیر دندانها گرفته رها نمی کرد. در این هنگامه دو مرد چوب به دست رسیدند... خرسها چهار دست پایی به طرف دامنه کوه رفتند.

آن دو مرد وقتی شغال را گرفتار دیدند، به باد کتک گرفتند...

شغال درمانده از طرف دیگر مورد حمله ی سگها قرار گرفته و نیز دمش در دهان سگی عصبانی و زخمی بود که به هیچ وجهی رها نمی کرد.

در این شرایط مرگ آور، فقط تاریکی هوا به داد آقا شغاله رسید، لکه های ابر در آسمان اکنون به صورت توده ای عظیم روی ماه را پوشاندند و فضای کوه و دشت در تاریکی مطلق فرو  رفت...

آقا شغاله زیر ضربه های چوب، دست و پا می زد و زوزه می کشید که فشار مرگ بار تنگنای موجود باعث گردید آخرین نیروهای وجودش را به کار گیرد، پیچیده و گلوله شده از درد، ناگهان و به شدت روی یکی از دو مرد پرید...

آن دو مرد در تاریکی وحشت زده عقب عقب رفتند و شغال زوزه های دردناک سَر می داد و خود را به هر سویی می زد، زیرا دمش کَنده شده و در دهان سگ مانده بود.

سرانجام افتان و خیزان در راه دامنه کوه قرار گرفت. و از پشت سنگها و بوته های کوهی با سر و بدنی کوفته و مجروح، لنگان لنگان و زوزه کشان خود را به بالای کوه کشانید، شغال اکنون دیگر دمی هم نداشت که آن را کول کند.

پایان

هفته آینده جلد چهارم: یک کار خوب  و عالی

قصه های جنگل

قصه های جنگل

شماره 214 از مجموعه داستانک در عصر ما

نوشته: سیدرضا میرموسوی

برای کودکانی که به خاطر کرونا در خانه مانده اند

(گروه سنی ج-سه سال آخر دبستان)

آقا شغاله و جشن انگور خوران

جلد سوم

قسمت سوم

...آقا شغاله پاسخ داد:«کوچولوی عزیز! اگر هم صاحب داشته باشد، شبها اینجا نمی مانَد و اگر نه با خود من درگیر می شد. آها! حالا باید برویم سراغ انگورها و جشن انگورخوران را شروع کنیم!» شغال با تکان دادن دم خود در سرازیری راه افتاد و بقیه به دنبال او حرکت کردند...

اشتیاق خوردن انگور، هر لحظه زیاد تر می شد و دهان ها آب افتاده بود.

آنقدر به باغ نزدیک شدند که درختچه ها و شاخه ها و حتی خوشه های درشت و پربار انگور در زیر نور مهتاب به راحتی تشخیص داده می شد.

روباه کوچولو ایستاد و به اطراف سَرَک کشید و گفت:«آقا خرگوشه را نمی بینیم! شماها می بینید!؟» آقا شغاله که جلو جلو می رفت و فقط به انگورها فکر می کرد گفت:«آقا خرگوشه همین حالا کنار مزرعه هویج روی دو پای بلندش نشسته و تند تند هویج می جَود و می خورد!»

پنج حیوان رسیده نرسیده، چنگ و پوزه خود را بر انگورها انداخته آب از کنار دهانشان می ریخت و شاخه های ضعیف تر زیر پاها له می شدند.

روباه کوچولو در حال خوردن انگور دوباره گفت:«از آقا خرگوشه خبری نیست!» آقا شغاله که با وَلَع زیادی انگور می خورد گفت:« توی مزرعه ی هویج است... نمی داند چه کار کند... گیجِ گیج است، آها! مثل ما!» ناگهان صدای شلیک گلوله ای در باغ پیچید...

حیوانها در جای خود تکان خوردند... روباه کوچولو و آقا شغاله و آقا گرگه به تقلا افتادند، بدجوری لابلای شاخه ها گیر کرده بودند...

اول از همه آقا خرگوشه مثل پرنده ای روی دو پای بلندش می جهید و می پرید و برق آسا از جلوی چشم دوستان ناپدید شد...

پشت سرش روباه کوچولو شبیه گربه ای از زیر شاخه ها، تیز و چابک بیرون زد و به طرف دامنه کوه دَر رفت.

سومین حیوان آقا گرگه بود که شاخه و درختچه ای را از جا کنده، با بدنی خراشیده فرار می کرد.

آقا شغاله که از هول و وحشت زیاد نمی فهمید چه کار کند، در دام شاخه های پیچیده و درهم بافته شده ی مو ، گرفتار شده بود.

یا دست و پایش گیر می کرد یا سر و بدنش مجروح می شد، با این حال بدون کوچکترین تاملی تلاش می کرد و صدای زوزه اش در آمده بود!

آقا خرسه و خانم خرسه با وزن سنگین خود، چهار دست و پا از روی شاخه ها می گذشتند و از شیب خاکی شیارها بالا می رفتند ولی به خاطر شاخه های پیچیده به پشم و مو و دست و پای آنها حرکت کندی داشتند و درختچه های کَنده را به دنبال خود می کشیدند...

مرد کنار اتاقک وقتی دید حیوانهای خطرناک زیاد هستند، از ترس با تفنگ به پشت بام اتاقک رفت و با فریادهای پی در پی و هول زده کسانی را صدا می زد.

از همه بدتر برای او این بود که لکه های ابر گاه به گاه روی ماه را می پوشاندند و همه جا تاریک می شد. هنوز صدای مرد قطع نشده بود که از دورترها صدای پارس چند سگ که می دویدند به گوش رسید، آنها با سر و صدای زنگوله های خود هیاهویی به پا می کردند...سگ ها، نزدیک و نزدیک تر شدند و به دنبال آنها دو مرد چوب به دست می دویدند...