داستانک در عصر ما

بخش دوم-شماره 104

شماره 352 از مجموعه داستانک در عصر ما

بازاریان و سید بازار

داستانی بلند برای خانواده ها

قسمت هفدهم

شاغلام و سید با هم می خندیدند!

و سید کیف به دست با سلام بلندبالایی قدم در کارگاهِ نجاری شاغلام گذاشت. کف کارگاه پر از تراشه های چوب بود زیرا شاغلام با ضربه های پی در پی تیشه گره های تنه ی درختی را می زد و صاف می کرد. دوباره صدای سید بلند شد:« خسته نباشین اوستا! خدا قوت!» شاغلام با دیدن سید لحظاتی مات و متحیر ماند و سپس سرش را پایین انداخت و به کارش ادامه داد و فکر می کرد سید پیِ چه کاری به کارگاه او آمده!؟ و زیر لبی پاسخ سلام سید را داد.

سید با دیدن حالت خاصی از شاغلام شروع به صحبت کرد:« اوستا شاغلام! دستتون درد نکنه! تمومی درِ انباری بازاریان که قبلاً سفارش داده شده توسط هنر و تلاش شما نو نوار و از اون حالت کهنه گی و فرسودگی ، قرن بوقی دراومده و بنده اگر  مزاحم شدم به قصد  و نیت خیر اومدم و از طرف انجمنِ بازاریان ماموریت دارم از شما قدردانی و رضایت بازاریان را اعلام کنم.

شما لطف کرده فاکتور و صورت هزینه ها رو ارائه  تا بنده همین جا تسویه حساب کنم و اجرت زحمات شما هنوز که عرقتون خشک نشده پرداخت بشه» شاغلام با شنیدن این کلمات به یاد گفته های همسرش افتاد :« وجود سید برای بازاریان خیر و برکته بزودی شامل شما هم میشه که بازاری شدین!» شاغلام تیشه را روی میز کارش گذاشت و چهارپایه ای برای سید آورد تا بنشیند و سید تشکر کرد. شاغلام از کشوی میزش کاغذی تا شده را در آورد و جلوی سید گذاشت.

سید کاغذ را باز کرد و لیست بلند بالایی از درِ انباری ها با مشخصات آنها به تفکیک هزینه ها و ابزار استفاده شده بود، سید پس از بررسی یکایک آنها به جمع کل توجه کرد و بسته اسکناسی از کیف در آورد و به شاغلام داد و از او خواهش کرد تا بشمارد که خود این گونه تحویل گرفته و می خواهد مطمئن شود که کم و کسری ندارد.

شاغلام مرتب انگشت به دهان می زد و پولها را می شمرد و گاه گاهی نگاهی به سید می کرد! پس از شمارش شاگردش را خطاب قرار داد:«پسر! مگر نمی بینی مهمون داریم ، بدو برو به قهوه چی بگو سه لیوان چای سر خالی، قند پهلو و لب سوز فوری بیاره... بدو ببینم!»

پسر اره را کناری گذاشت به طرف قهوه خانه دوید... شاغلام قسمت وصولی و دریافت لیست را امضا کرد و لبخندی تحویل سید داد. سید از محبت شاغلام سپاسگزاری کرد و با خود اندیشید که شاغلام جاهل محله و گاهی زورگیر با این شاغلامِ کاسبِ کاری و هنرآفرین ، زمین تا آسمون فاصله داره... که ناگهان شاغلام او را به خود آورد:« کجایی آقا سید! اینجا نیستین!؟ جاهای دیگه سیر می کنین!» سید گفت:«آره... حقیقتش یاد ایام جوونی افتادم و فکر می کردم این شاغلام امروز که اوستای نجاره و هنر آفرین با شاغلامی که من می شناختم خیلی تفاوت داره... یا شاید شاغلام دو تا بودن من اون یکی رو می شناختم...» شاغلام گفت:« درسته منی که اکنون پیش شمام خود شاغلامم ! اون زمون ادای قلدرها رو در می آوردم و خودم نبودم!

اسمش میذارم انحرافات جوونی که حاصل فریب درشتی هیکل و زور بازو نسبت به هم سن و سالان بود و نیز تشویق شیاطین...»