داستانی بلند برای نوجوانان(4)

داستانی بلند برای نوجوانان(4)

سید رضا میرموسوی

شماره 164 از مجموعه داستانک در عصر ما

هدیه عروس

...با شگفتی گفتم:«انگاری بد نگذشته! موضوع این شاخه گل چیه!؟

لبخندت هم که میگه دلی از عزا در آوردی!؟ بگو! با چه جراتی پاتو اونجا گذاشتی و می دونی همین امروز یکی از جووناشونو شاید ناقص کرده باشی!؟» و در مقابل پرسش ها رضا لبخند بر لب و سر به زیر ایستاده بود و این مرا بیشتر سردرگم می کرد!

صدایش در آمد:«من مرغا رو خوردم! ولی ندزدیدم!»

برای اولین بار صورت رضا را باز دیدم!

و ادامه داد:« این شاخه گلم هدیه عروس خانمه...»

یعنی چی!؟

داشتم بهم می ریختم...

تقریبا داد زدم:«جون به لبم کردی بیشتر توضیح بده!»

رضا گفت:«غروبی بوی مرغ سرخ شده در فضا پیچید...

منم گرسنه!

رفتم یواشکی سرک بکشم ببینم چه خبره!

دیدم همه رفتن تو ساختمون و صدای بلند بزن و بکوب...

چن دیگ رو آتیش و دیگی زیرش خاموش بود! سر دیگو برداشتم چه بویی! دست بردم که مرغا رو بردارم، صدای لطیفی گفت:« نه! پسر خوب! اجازه بدین!» و به سرعت پنج رون مرغو لای نونی پیچید و به دستم داد!

چه نگاهی!

دنیای شهر فرنگ!

و شاخه گلی چید و گفت:« این هم هدیه عروس به شما! برای من دعا کن آقا پسر! منم برای شما!»

رضا در سکوتی سنگین، بی صدا اشک می ریخت... و هق هق کنان گفت:« من نمی خوام دزد باشم! می خوام کار کنم، ولی کسی به من کار نمیده... و در یک لحظه غافلگیر کننده مرد خپله پرید و مچ دست و یقه رضا را گرفت و به دنبال خود می کشید...

شاخه گل افتاد، که من آن را برداشتم و رضا دید و در عین گرفتاری لبخند زد و عجیب اینکه خودش به دنبال مرد می دوید...

گویی دوباره سر دیگ می رود...

مجازات حربا به تحمل آفتاب!(1)

1-سهروردی