داستانک در عصر ما

سیدرضا میرموسوی

شماره 75

گلادیاتورها را به جان یکدیگر انداخته بودند. تصادم تیغه شمشیرها، نعره زخمی ها و هیاهو و هلهله ی تماشاگران هیجان زده، میدان نبرد را خونین تر می کرد.  پُمپئی سردار رُم که آوازه ی  پیر هدایت گر(1) به گوشش رسیده بود، اکنون او را زیر نظر داشت که هشیارانه می چرخید و چپ و راست به گلادیاتورها هشدار می داد و حیله های حریف را خنثی می ساخت.

پس از نبردی سنگینِ گروه پیر هدایت گر با تلفات اندک پیروز شدند و تعظیم کنان مقابل پمپئی ایستادند. پمپئی پیر هدایت گر را خطاب قرار داد و گفت:« ای پیر با تجربه! ما برای به زانو درآوردن قبیله ای جنگجو که در دژی پناه گرفته اند چه کنیم!؟» پیر لبخندی زد و گفت: « سردار سرافراز! ما این نوع گرفتاری را برای سپاهیان ایران در بلاد هند داشته ایم، تاریخ نویسان می نویسند سپاهیان ایران از جنگیدن خسته شده اند و مهاراجه ای با نیروهای خود در برج و بارویی دفاع می کنند.

یکی از سرداران ایران پیامی برای مهاراجه می فرستد که روز بعد مهاراجه با تُحف و هدایا به خدمت ایرانیان می رسد و آن پیام این است:

و پمپئی ضمن تقدیر از گلادیاتورها می گوید:« به فرمان من حقوق این پیرِ سی سال خدمت را  مناسب نیازهای سن و سالش بپردازید.

1- پبرهدایتگر( داستانک شماره 57)

2- فردوسی

بروشور آموزش داستان نویسی

بـــروشــور شــمــاره 5

دانلود روی جلد

دانلود صفحه داخلی

داستانک در عصر ما

سیدرضا میرموسوی

شماره: 66

تعدادی از بازاریان با عجله نزد سید آمدند و گفتند:« چرا نشسته ای سید!؟ چن تا کاسب جوون به جون هم افتادن، پیش از اینکه خونریزی بشه ریش سفیدی کن!» سید مغازه را به شاگردش سپرد و با خود واگویه داشت:

یکی از بازاریان کلامش را برید و گفت:«حاج جعفر ارثیه بهش رسیده، حجم اجناسشو طوری چیده که روی مغازه های اطراف سایه انداخته، هیکلشم که ماشاءالله!»

سید جمعیت تماشا را کنار زد و صلواتی بلند فرستاد! جمعیت هم انفجاری جواب دادند به طوری که منازعان در حال مشت و لگد زدن و بد و بیراه گفتن، در جا ایستادند! سید سریع گفت:« ما پنجاه ساله از این بازار برای زن و بچه مون روزی می بریم با کسب آبرو و اعتبار! مگه شما غیر از اینو می خواین!؟ سپس به کنار حاج جعفر رفت و آهسته زمزمه کرد، ای همکار! ای دوست!: 

1- هوشنگ ابتهاج(سایه)

2-سعدی