داستانک در عصر ما

یک عروس و دو داماد!!؟

(داستانی بلند برای بزرگسالان)

بخش دوم-شماره 57

شماره 305 از مجموعه داستانک در عصر ما

قسمت سی و چهارم: هوای عروسی

این مسئولیت منم تموم شد و باید برم سراغ کارهای مونده، میگم اسمال زمونه، زمونه ی نبردِ دلهاس باید بجنبیم، که وقت طلاس» و در حال رفتن حرف مادر اسمال را تکرار کرد:«تا فردا شب به خودت بِرِس که مهمون زیادی خواهی داشت استاد اسمال! دوست عزیز بنده!» اسمال مانده بود با خیالهای گوناگون که او را احاطه کرده و رهایش نمی کردند! خیالاتی که  جز خستگی و ضعف و دلشوره حاصلی دیگر نداشتند! و اگر مسلط می شدند شاید  کار اسمال به نوعی جنون می کشید! اما اسمال به خود آمد و تلاش کرد تا خود را  از هجوم این تخیلات تخریبی خلاص کند و خلاص شد! او توانست سفارش شیرین را به خاطر آورد که :«تا آخر ماه مواظب خودت باش!» و سفارش های  خالصانه و دلسوزانه جمشید را به ویژه درباره مادر به یادآورد. خودش بارها دیده بود که اغلب شبها مادر از خستگی کار بدون غذا خوابش می برد. اسمال به خریدهای  کفش و لباس و آرایشگاه فکر کرد و پرسشهایی که نمی توانست پاسخی برای آنها بیابد! چه خوابی دیده بودند!؟ مادر و جمشید و شاید حاج خانم آجیلی در ارتباط دائم بودند و تلاشهایی همراه با بیم و امید چرا!؟ چه کاری از آنها ساخته بود!؟ یا چه کاری می کردند!؟ باز اندیشید، یک شب دیگر هم باید صبر کرد یک حس ضعیف به او می گفت:« فردا شب خبرهایی هست» و باز از خود می پرسید:«راستی چرا جمشید می گفت نبرد دلها!

کدام دلها!؟ چه نبردی!؟

***

از صبح روز بعد، چند کارگر سر درِ خانه ی حاجی آجیلی را چراغانی می کردند و چند رشته سیم همراه با لامپهای رنگی را که بر سر درِ حیاط آویزان کرده بودند،  ضربدری یا هلالی به یکدیگر می رساندند و در پایان کار و پس از بررسی های لازم با روشن و خاموش کردن آزمایشی آنها، می خواستند مطمئن شوند  که کارشان بی نقص است.

ننه اسمال که به نوعی مدیریت کارها را به عهده داشت به ویژه در کار آشپزها و خانم هایی که همکاری می کردند سری به کارگران برق کارِ سر درِ حیاط زد و کناری ایستاد و برای اسمال پیامکی بدین مضمون ارسال کرد:« پسرجون! هر چه سریعتر سر درِ خانه خودمون رو تزئین کن! دلم می خواد با ذوق و سلیقه ای که داری از تزئین سر درِ خانه آجیلی بهتر و زیباتر باشه! تا می تونی تلاشتو بکن!»

 و اسمال فکر می کرد چگونه و به شکلی سر درِ خانه  را تزئین کند که مادر بپسندد و راضی باشد زیرا می دانست منظور مادر این بوده که از تزئین سر درِ خانه حاجی آجیلی بهتر و زیباتر به نظر برسد. از طرفی متعجب بود که چرا و چطوری و با چه وسیله ای کاش....