داستانک در عصر ما

یک عروس و دو داماد!!؟

(داستانی بلند برای بزرگسالان)

بخش دوم-شماره 55

شماره 303 از مجموعه داستانک در عصر ما

قسمت سی و دوم: فریاد درد

اسمال که جمله آخری دلش را به شوق آورد ولی با سوز دل گفت:« مگر شیرین می تونه این روزا اینجا بیاد!؟ همین جوری تخیلی کشیدم! برای اینکه بیکار نباشم و مادرم راضی باشه!»

جمشید:«اسمال! خیلی ناقلا شدی! این چشم و ابروها به جز چشم و ابروی شیرین نمی تونه باشه! فقط کسی تشخیص نمیده که شیرین رو ندیده باشه و نشناسه! البته اونم محوِ این قلم کاریها و رنگهای زیبای روشن میشه و نقاش این تصاویر رو تحسین می کنه! دستت درد نکنه! اوستای مینیاتور!» اسمال با لبخند تلخی گفت:«چه کنیم!؟ پولدار به کباب و بی پول به دود کباب!» و آهی عمیق از دل برآورد و ادامه داد:«پرنده ی دست آموز هم  گاهی که پر می کشه و از نظرها می افته دیگه برگشتنش با خداس!» جمشید که وجود اسمال را پر از یأس و افسردگی دید، گفت:«اوستا اسمال! دوست عزیز من! این قدر منو رنج نده! رفتی که نسازی! شما پسر قول دادی تا این بحرانو پیش روی داریم و منو مادرت مسئولیتهایی به عهده گرفتیم هر چی گفتیم باید گوش کنی! تا کار را به جایی که هدفمونه برسونیم! مادر داره برای پسرش خودشو هلاک می کنه اگر اینطور که با من برخورد کردی با مادرت هم همین گونه رفتار کنی و گفتار داشته باشی! بیچاره رو ناامید می کنی و خستگیهاش اونو از پا در میاره... ولی برعکس هر چه که کارا و فعال باشی به او روحیه میدی، تا امیدوارتر به کارش ادامه بده!»

اسمال داد زد:«درد من اینه که نمی دونم شما چیکار می کنی!؟ منو واضح و روشن در جریان نمیذارین نمی دونم هدفتون چیه!؟ می فهمم که شب و روز تلاش می کنین! برای کی!؟ برای چی!؟ که چی بشه!؟ چرا معما بازی در میارین!؟ چرا قایم موشک بازی در میارین!؟ مگر من غریبه ام یا می ترسین رازتون بر ملا بشه!؟ اگر برای من کار می کنین یا دلسوزی می کنین چرا من باید بی خبر بمونم!؟ فکر نمی کنین این پنهون کاری و این وعده های امروز و فردا منو عذاب میده و آخرش ممکنه به جای ناخوشایندی ختم بشه!؟ و برای همیشه همتون از شرّم خلاص بشین!؟»جمشید شتاب زده:«اسمال آقا! بهت حق میدم بایدم اینجوری باشه! بایدم رنج و عذاب  مضاعفی داشته باشی! حق با شماس! ولی ما وعده ی امروز و فردا ندادیم و گفتیم باید ببینیم چی پیش میاد و الانه هم  خواهش می کنم شما که صبر کردی و انتظار کشیدی... تا فردا شبم صبر کن! تا فردا شب که دیر نیس!  و اینم می دونیم به دنبال زمستون سخت، تیره و تار و دل آزار، بهاره گل عذار زیبا تر و پر بار تر و عطر آمیز تر می رسه و پس از روزگار تلخ و ناگوار، ایام شیرین! و خوشگوار در راهه»...